Yeni Yıl, Eski Mevzular, Yeni Yıl..

Hop yeni yılın ilk yazısı bu!


Ah canlarım, nasıl da heyecanlandılar bak, ne kadar da isterdim, dünyanın değişen dengelerinden, barıştan, tatlılıklardan bahsedeyim..

Ha yine tatlılıklardan bahsedeceğim orada bir sorun yok ama,
Ne yazık ki dünyada da değişen tek bir şey yok..

O yüzden, siz iyisi mi kendinize odaklanın, dünyayı güzelleştirmeye, bu sene kendinizden başlayın..



Size yazmadan yaklaşık iki saat önce,
Üçüncü senesinde ve hala bitmemiş kısmetsiz romanıma devam etmek için bilgisayar başına oturdum,
Nedense, her yazma kararı alışımda, ve zaman buluşumda tabi - nitekim bir milyon kere yazmak isteyip, bir kere başına oturabiliyorum ya - önceden yazdıklarıma şöyle bir göz atarken kendimi hikayeyi baştan, sondan, ortadan bir yerden okuyor buluyorum..

E göz atıyormuşsun, okumayıp da ne yapacaktın bir durum değil,
Yaklaşık bir saat okuyorum ve sonucunda tek bir kelime yazamadan kendimi bu kez de bundan birilerine bahsederken, bahsetme ihtiyacı çekerken, ya da kendi kendime ah canım ne de tatlı yazmışım deyip dosyayı kapatırken buluyorum.

Sonuç: bugün de yine tek kelime yazmadım ve size anlatmaya başladım,
Ama söz bu son, kendimi afişe ettim ya, daha da yapmam..


Her seferinde yaptığım tek bir çıkarım var ama;
Erkek ağzından çok tatlı şiir yazıyorum ya,
Erkek olsaymışım, fena olurmuş.. 

Yani ben, erkek olan bana, tav olurmuşum gibi ilginç ve cümle uzadıkça daha tuhaf ve itici gelen bir durum ortaya çıkıyor galiba, kendime meyil mi yaptım ben acaba ne oldu şimdi?

Bak şimdi;

""‘Sen,

Nasıl ve nereden
Kim, kimse o
Teşekkür ederim

Gözlerimi yumsam
Gözlerini açsan
Dört yanımdasın

Hangi yana kaçsam?’

Kumsal’ın yanağını kibarca okşadı ve ekledi

‘Seninleyim
Nasıl ve nereden çıktın?

Güzelim

Gel,’ elini kalbine götürdü ‘anlat bana. Derdimin çaresi yok.’""

Daha ilginci, Leyla ile Mecnun'un Ak Sakallı Dede'si, diziden önce benim kitapta görünmüş..

""  

‘...Aşk geldiyse kaçmak boşuna

Dedi bütün yol kahrımı çeken

Ermiş dede

Ermiş olmaya gerek yok dedi,

Aşkın acısını anlamaya

Sen aşık olmuşsun çocuk,

Ne yap ne et,

Kurtulma

Gençlikte hoş görülür her hata

Sevmezse bile seni

Suç senin değil..                  

""

Daha güzeli kitapta Leyla diye karakter de var, neyse ki başrol değil.

Yine de gerdi ama.

Bak gece gece, sardım yine romantiğe, iyi mi?

Acaba bu "Güneş"  karakteri mi beni her defasında romantikleştiriyor, yoksa ben romantikleştikçe mi içimdeki "Güneş"in konuşası, anlatası geliyor..

Şimdi buradan sonra paso şiir gidesim var,

Ama yapmayacağım, çünkü bu sene rektör baba tam 4 dolu dolu final haftası nasip etti.

Evet, tam 4 hafta,

2 düz 2 büt.

Ben 4 düz 3 büt gidiyorum,

Bitince kazak olacak,

Belki 4 düz 2 büt bir boş bırakıp, atkıya da dönebilirim.

Buna haraşo deniyor.

Haroşa da olabilir, 

Horaşa da,

benim için aralarında hiç bir fark yok.

Nitekim okul yarım dönem uzadı bile, uzatmayanı dövüyorlarmış dediler.

"‘Ne ardında

Ne önündeyim

Düşüvermişim en orta yerine

Kahvesinin gözlerinin

Dört bir yanım uzanıyor da

Tutmaya yetmiyor

Kum tanesini "

Bu sene boğaların yılıymış, o yüzden geri durun derim,

Milli piyangodan da 80 lira çıktı, ohooo..

Geçen sene 70 çıkmıştı,

Bu azimle 30-40 yıla kayda değer bir miktar çıkar diye hedefliyorum,

Ondan da torunlar nasiplenir anca zaten,

Aman.

Bir de seyahate çıkmam için tüm gezegenler uğraşıyormuş,

Kim dedi unuttum bunu ama vallahi doğru, gidince göreceksiniz ama neresi olduğunu,

Şimdilik yakınlar hariç sır..

Şiirle başladım şiirle bitireyim bu günü o zaman,

Size zorla sevdireceğim şiiri, öyle küçük bir hedefim var yakın çevreme yönelik, çaktırmadan küçük küçük ilerliyorum ama..

Hani diyorum ya, erkek ağzından bir kıza güzel yazıyorum diye,

Sıradaki şiirimiz de yine ikincil ben Güneş'ten Kumsal'ına, benden de size geliyor,

Öpüldünüz, 

İyi geceler..

" ‘Bir zamanlar açtım ben

Kayalıklara vuran dalgaların sesini

Onların arasına karışıp özgür bir balık olmaya tercih ederdim

Ben hayata uzaktan bakardım

Açıkcası, beğenmezdim de

Beğenmezdim yeşilini denizin

Gözlerimi yakardı tuzu

Sadece rüzgarıyla üstelik

Ben papatyaları

Yere dökülmüş beyaz bir boya zannederdim

Ve fırçadan sıçratılmış sarı damlacıklar

Ben seni ve senin gibileri hep uzaktan izlerdim

Beğenmezdim açıkçası

Uzun karışık saçlarını

Göz yanıltan boyalarını

Vücut hatlarını

Hepsi beni ve benim gibilerini

Baştan çıkarmak için yaratılmıştı

Zihnimde,

Hayır, baştan çıkmazdım

Baştan beri karşıydım çünkü

Ben hayata karşıydım

Şimdi sen bir çilek tanesi

Süzülüp toprağın üstünden

Sürünüp kaşındıran yeşillere

Kopardığım yerden gelip

Avucumda bittin

Kayalıklardan denize düşürdün beni

Köpükler içinde çırpınıp ölürüm sandım

Hayır, ölmedim

Ne kadar maviymiş dalgası denizin

Balıkları güneşte şıkır şıkır oynarmış

Ben başımı kaldırıp güneşe bakmamışım

Papatyalar arasına neden yatmamışım bunca senedir

Meğer onlar benim tatlı dilime

Meğer onlar benim üzerlerine düşecek

Gölgeme ne kadar muhtaçlarmış

Hayır, benden başkası olmadığından değil

Ben dahil herkese kucak açtıklarından

Sen ve senin gibiler,

Ah ne kadar güzelsiniz

Senden biliyorum diğerlerini, yanlış anlama

Çilek kokuyor saçların burnuma

Öyle bir dokunuş ki sanki

İpekböcekleri sarmış dört bir yanını

Kıyamıyorum kopacak kanatların diye

Sen çilek rengi bir kelebeksin

İçime doğan bir güneş gibisin.

Sen benim denizimin suyusun

Ve tatlısın, balıkların da senin gibi küçücük.’  "

ÇS*13'