Bozcaada Yolcusu Kalmasin!

Efendim, iyi aksamlar..
Bir otobus yolculugunda daha beraberiz..

Bu sene sansim neden hep otobuslerden yana onu kestiremedim bak, ayagimi yere kesikli mi surudum, koruklu mu surudum ne yaptimsa..

Bu arada en bastan her turlu yazim hatasi ve ingilizce karakter kullanimi icin ozrumu dileyeyim, malum telefondan yaziyorum, zor is..


Evet..
Bu seri,
Yani bu yazi ve takibindeki iki uc Bozcaadada ne yaptim yazi serisi buyuk ihtimalle sezonun son tatil yazilri olacak o yuzden psikolojinizi simdiden buna hazirlayin..

Diye diye, tatilin sonunu getirdim bak goruyor musunuz?

Yahu tatil baslangici yazimda neden lafa tatilin bitisiyle girdim, olmaz ki..

Herneyse,
Otobuste olunca ister istemez gidisler hakkinda yaziyorum..
Ama bu kez Olimpos yazimin aksine 'geride bir bekleyen birakilan' gidislerden bahsedecegim..

Yalnizca dile getirmesi bile ne tatli degil mi?

Geride bekleyen birakmak..
Temelde kesin olarak geri doneceginiz anlamina geliyor,
Bazilari icin korkutucu olabilir,
Bazen oyle anlar olur ki aklinizda kucuk bir yerde de olsa sonsuza kadar kactiginiz yerde yasayabileceginize inanirsiniz..
Bazilari bu hisse oyle siki sikiya baglanirlar ki, geride bir bekleyenlerinin oldugunu bilmek onlari korkutur..

Ait olma korkusu..


"Özgürlüğümüz yoksa yalnızlığımız mıdır?"
Der sair, nasil da her defasinda katiliyorum ona..

"Yalnızların en büyük sorunu
tek başına özgürlük ne işe yarayacak
bir türlü çözemedikleri bu.."

Bir de bu acidan dusunun..


Bombos kocaman bir akilla 'ozgur' bi yolculuk yapmak da cazip geliyor zaman zaman, ama sanirim ben yine de kalbinin atmasini tercih edenlerdenim..

Kalbim atiyor,
Ve ben kalbimin attigi zamanlarda mutluyum..

Yarim kalan guluslerin,
Bogaziniza takilan anilarin,
Gecmeyen zamanlarin,
Surekli kanayan, kendini kanatan yaralarin,
Dusuncelerin,
Karabasanlarin oldugu bir
Ozgurluk, ne isime yarar?

Ben kalbim attigi surece benim,
Siz de oylesiniz, bunu bir dusunun..

Arada bir her seyi bir kenara atip,
Kalbinizi dinleyin..

Belki o gitmek istemiyordur..


Yollar insani fena yapiyor,
Sanirim uzerinden gecen her bir yeni ruh,
Yeni ve eski yuzlerce aniyi da,
Sicak asfalttaki lastik izleri gibi,
Ardinda biraktigindan,
Ayni yollarin her bir yeni ziyaretcisi de bu yasanmisliklar aurasindan nasiplenmezse olmuyor..


Arkadas otobus koltugunda kurdugum cumlelere bak ya,
Nobel'im nerede benim?

Yasanmisliklar aurasi.
Daha ben ne anlatayim ki bu lafin uzerine..

Hadi iyi geceler canlarim,
Kocaman opuldunuz..
ÇS*12