Dünyaya bölünürüz, her geçtiğimiz şehire, gölgemizin düştüğü her yere bölünürüz. Elbet bir gün bir sinemanın önünden geçerken bizi anacaklar, elbet, en sevdiğimiz içeceği bir markette elinde tutarken gözleri yaşaracak birilerinin, bir parçamız kulaklarına fısıltı olmak üzere her köşe başında bekleyecek sevenlerimizi. Sevgilimiz, tüm eski sevgililerimiz, en az bir defa, bir başkasının elini tutarken akıllarından geçirecekler bizi, çünkü biz oradayız, geçtiğimiz her akılda, tuttuğumuz her elde, kendimizden bir parça bırakırız.
Bu yüzdendir ki, ölmek imkansızdır.
ÇS*12
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder